گاهنامه انتظار شماره۶

امروز غزه کربلاست…

   الحَمدُ للهِ وَ سَلامُ علی عِبادِه الذینَ اْصطَفی

((اَعوذُ بِکَ مِنَ الکَربِِ و البَِلاءِ ))    این  جمله ای بود که سرور شهیدان حسین بن علی (ع) هنگام ورود به سرزمین کر بلا برزبان جاری کرد. در مقاتیل می نویسند: امام هنگامی که روزدوم محرم نزدیک کربلا شدند مرکب ایشان قدم از قدم بر    نمی داشت و حدود هفت یا هشت اسب عوض نمودند ولی هیچکدام قدمی بر نمی داشتند .حضرت سوال کردند این سرزمین چه نام دارد؟در جواب گفتند: غاضریّه ، سوال فرمودند آیا نام دیگری دارد؟ درجواب گفتند:عرض کردند بله نینوا هم  می گویند،باز سوال فرمودند:در جواب گفتند: شاطی الفرات هم می گویند.بار دیگر پرسیدند دیگر چه نام دارد؟عرض کردند مردم عادی به اینجا کربلا نیز می گویند. امام (ع) تا نام  کربلا را شنیدند عرض کردند: ((الّلهمَ اِنی اَعوذُ بِکَ مِنَ الکَربِِ      و البَِلاءِ )) یعنی خدایا به تو  پناه می برم از گرفتاری و بلای این سرزمین . سلام بر تو ای حسین (ع) سلام کسی که قلبش از مصیبت تو جریحه دار و اشکش به هنگام یاد تو جاری است. می خواستیم در این شماره نیز طبق روال گذشته در باره بهائیت  صحبت کنیم اما با خود گفتیم اسرائیل که روی بهائیت را سفید کرده و خود بهائیت را هم اسرائیل حمایت می کند. خداوند در قرآن کریم می فرماید : ((دشمن ترین قوم ها نسبت به شما مو منان (( مسلمانان )) قوم بنی اسرائیل است. )) هم اکنون که ما در حال عزاداری امام حسین (ع) هستیم مردم مظلوم و مسلمان غزه نیز همچون حســـین (ع) فریاد « هل من ناصر ینصرنی » را سر داده اند و از دولتهای عرب که همچون کوفیان زمان هستند و خود را به یزیدیان زمان همچون آمریکا و اسرائیل فروخته اند و خدا و اسلام را فراموش کرده اند ،کمک می خوا هند  اما کیست که آنها را یاری کند. اسرائیل آنها را در کربلای غزه همانند غافله ی امام حسین (ع) و فقط با این تفاوت که  امام (ع) در کربلا مهمان بود ، ولی آنها در شهر خودشان  هستند ، محاصره کرده است و از ورود مواد سو ختی غذا و دارو جلوگیری می کنند و حال پس از چند ماه محا صره  ،   عاشورای آنها نیز اغاز شده است. تک تک مردم را می کشند و حتی به زنان و کودکان هم رحم نمی کنند. وای بر ما مگر پیامبر اسلام (ص) نفرمودند هر کس صدای برادر مومن خود را بشنود که کمک می خواهد ولی از کمک کردن دریغ کند مسلمان نیست . مگر این شعار نهضت حسینی نیست، مگر ما    نمی گوئیم یا حسین (ع)ای کاش در کربلا با تو بودیم، پس چرا کربلای زمان خود را درک نمی کنید . پس چرا بعضی افراد از خدا   بی خبر می گویند مادر کشور خودمان مشکل بسیار داریم چرا سنگ فلسطین را به سینه می زنید. باید در جواب آنها گفت مگر  آنها مسلمان نیستند،مگر آنها به قبله ای که شما نماز نمی خوانند ، مگر آنها وحدانیت خدا را قبول ندارند، پس چرا ما می نشینیم تا صهیونیسم مردان و زنان را قتل عام و مال و اموال آنها همچون روز عاشورا غارت کنند و به بهانه ی شهرک سازی زمین ها را مصادره کرده و به جای آتش زدن       خیمه ها، خانه ها را روی سر اطفال و پیره زنان خراب کنند. وای بر سران عرب که چگونه با افتخار جام شراب را به امید سلامتی یکدیگر با دشمن می نوشند و دست می دهند، آنها در روز قیامت چگونه جوابگوی اعمال خود هستند. اگر تامل کنیم حسین (ع)شهید شد که به ما بگوید زیر بار ظلم و ظالم نروید و خفت و خواری را  تحمل نکنید. مگر او نگفت ((هیات مِنا الذِِلَهْ))پس بیائید با  اندیشه ای حسینی فکر کنیم و سهم خود را در قبال دین خود ادا کنیم تا در روز حساب هنگامی که شفاعت همه ی ما با مظلوم کربلا ست، روز سیاه وسر افکنده نباشیم و بگوئیم ما مظلومان غزه را یاری نموده و کربلا ی زمانمان را درک کرده ایم . باید در اندیشه ی این بود که چگونه می توان دشمن را ذلیل کرد ودوست را یاری نمود. حال ما با دست خود دمان در روز عاشورا با قمه زدن شیعه را تحقیر می کنیم و دشمن را شاد ؟؟باید قمه ها را بر سر دشمن فرود آورد نه فرق خودمان؟ حضرت ابا عبد الله (ع)در کربلا مظلومانه به شهادت نرسیدند که ما بیائیم برایشان قمه بزنیم ، بلکه با شهامت خود پیام عاشورا که همانا حمایت از مظلوم و پایداری در مقابل ظلم است را به ما فهماندند . ((وَ سَیَعلَمُ الذینَ ظَلَمُو اَی مُنقَلَبٍ    یَنقَلِبوُنْ )) (وبزودی آنها که ستم کردند می دانند که با زگشتشان به کجاست .)) (شعرا آیه ۱۲۷)

مجــمع رهــروان ولایت محرم ۱۴۳۰